Καλή Χρονιά και καλές θάλασσες

Η Λακωνία έως και το 1992 είχε ως κύριο τρόπο σύνδεσης με την Αθήνα το λιμάνι του Πειραιά και την Ακτοπλοία. Δεν είναι τυχαίο που τα Μανιάτικα και γενικά γύρω από το λιμάνι κατοικούν κατά κύριο λόγο Λάκωνες.

Την Ατμοπλοία και κατόπιν Ακτοπλοία της Λακωνίας υπηρέτησαν πόλλα καϊκια και μετά βαπόρια με πιο έντονη την παρουσία για το δευτερο μισό του προηγούμενου αιώνα από τα "ΙΟΝΙΟΝ", το "ΚΑΝΑΡΗΣ" και το "ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ" αλλά και τα ιπτάμενα δελφίνια. Το Ιόνιον είχε γκαράζ και καταπέλτη στην πρύμνη, όπως τα σημερινά, το Κανάρης ανέβαζε με γκρένια κανά-δυό αμάξια στο κατάστρωμα πάνω και μέσα στην πλώρη του, ενώ για το πολύ παλαιό Μυρτιδιώτισσα ούτε λόγος για αυτοκίνητα.

Η γραμμή συνήθως ηταν: Πειραιάς, Κυπαρίσσι, Γέρακας, Μονεμβασιά, Νεάπολη, Ελαφόνησος, Κύθηρα (Αγία Πελαγία και Καψάλι), Πόρτο Κάγιο, Άγιος Κυπριανός, Σολοτέρι, Γύθειο και μετά πάλι Κύθηρα, Αντικύθηρα και Κρήτη.

Κατόπιν κατασκευάστηκαν ο δρόμος Κόρινθος - Τρίπολη και το τούνελ στο Αρτεμίσιο κι έτσι η Λακωνία πλησιάσε αρκετά την Αθήνα μέσα από τα βουνά και τις οδούς της Πελοποννήσου.

Η θαλάσσια οδός έχασε τα πλεονοκτήματα της απέναντι στις ρόδες και η γαρμμή εσιγά σιγά εγκαταλήφθηκε...


Πληροφορίες γαι τη γραμμή από τις αρχές της δεκαετίας του 1890-1900.